Wyobraźmy sobie, że na początku Adwentu każdy z nas otrzymuje SMS-a o treści „Oto przyjdę niebawem” (Ap 22. 12), z podpisem: Jezus. Zwykle, gdy dotrze do nas taka zapowiedź, od bliskiej nam osoby, podejmujemy intensywne przygotowania i niecierpliwie oczekujemy chwili spotkania. Jakie jednak poczynić starania, gdy swoje przybycie zapowiada Syn Boży?

Jak przygotować zwłaszcza tych najmłodszych na tak niezwykłe wydarzenie? Pierwszą podpowiedź podsuwa nam widok wygaszonych świateł w kościele na początku każdej mszy św. roratniej. Wówczas widać lepiej, jak stopniowo mroki kościoła rozprasza światełko lampionów niesionych przez dzieci. Warto więc w Adwencie wygasić choć trochę światła telewizorów, komputerów i telefonów, by łatwiej dostrzec nadchodzącego Pana. Zastąpić je wspólnym z Maryją oczekiwaniem podczas rodzinnej modlitwy i uczestnictwa w roratach. Za tym idzie kolejna podpowiedź prosto od samego Pana Jezusa, przychodzącego na świat spowity ciszą Świętej Nocy. Zaprasza nas tym samym, by taką ciszą wypełnić nasze serca, aby nie przegapić czasu Jego przyjścia. Trzecią wskazówkę podsuwa ukochany przez dzieci św. Mikołaj, którego trzeba na nowo im ukazać w prawdzie jego bezinteresownej dobroci i w biskupiej posłudze Kościołowi, ponieważ współczesny świat próbuje go na wszelkie sposoby pozbawić przywileju świętości i wcisnąć w ubranko krasnoludka.
I to co chyba najistotniejsze: nie pozwolić, by Jezus w te Święta gdzieś zniknął za stertą prezentów pod choinką, bo to przecież On jest tym najwspanialszym Gościem i najcenniejszym darem, jaki w tym dniu otrzymuje każdy z nas.